Κατοικίδια και Ζωντανά

     Ένα σκυλί, δύο γάτες, δύο πρόβατα, μία γίδα, κάμποσα κοτόπουλα και κάμποσα κουνέλια.

Αυτά είχαμε στο σπίτι μας στο χωριό μέχρι πρότινος, γιατί πλέον (την περασμένη εβδομάδα) στην παρέα προστέθηκαν και δύο γουρουνάκια!(yeaah!) 

     Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν μπορώ να χαρακτηρίσω ως "κατοικίδιο" μια κότα που πρόκειται να περάσει  απ'το στομάχι μου κάποια στιγμή ως κοτόσουπα (πιθανότατα) ή ένα κουνέλι ως στιφάδο, αλλά δεν βρίσκω και κάποια καταλληλότερη λέξη αυτή τη στιγμή. Συνήθως όταν θέλουμε να αναφερθούμε σ' αυτά, τα "προς κατανάλωση" ζώα μας, εμείς τα αναφέρουμε ως "ζωντανά".

  Η μάνα συνεχίζει να επιμένει...
...και να ισχυρίζεται τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, πόσο πολύ την κουράζουν και πόσο πολύ χρόνο της απορροφούν, καταλήγοντας κάθε φορά στο συμπέρασμα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που αγόραζε, είτε κοτόπουλα, είτε κουνέλια είτε, είτε, είτε...

- Μόνο εγώ να νοιάζομαι για τα ζωντανά! κανένας άλλος! Τελείωσε! Δεν ξανασχολούμε! Τα σφάζουμε και τελείωσε!

- Βρε χρυσή μου γυναίκα, βρε καλή μου, σου ζήτησα ποτέ κάτι απ' όλα αυτά; Πες μου! σου ζήτησα; Γιατί τώρα πρέπει εγώ να τα ακούσω;  

- Όχι, δεν τα ζήτησες, αλλά μια χαρά σε βλέπω να τρως την κότα αυγολέμονο! Αμ τα αβγά που τα πας; Α μπά! Σ' αρέσουνε, ε;;

(έτοιμη η απάντηση!)

-Μη μου ξανακάνεις ρε μάνα αν είναι έτσι! Με ρώτησες εμένα αν έχω όρεξη να μπαίνω μέσα στις κουτσουλιές για να τις ταΐσω; 

-Αχάριστα! ότι και να κάνεις γι' αυτά τα παιδιά όλο αχάριστα είναι! Μωρέ δε σου φυσάνε το μάτι!(μονόλογος)

...Και όλα αυτά τα τελευταία δέκα χρόνια. Μάλλον αδυνατεί να πιστέψει ότι της έχει γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της όλο αυτό και ο,τι κατά βάθος το χαίρεται.

Παρακάτω είναι μερικά μόνο απ΄τα περί ου ο λόγος