Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Χρόνια... πολλά;;;

... και γιατί παρακαλώ χρόνια πολλά! και όχι... Χρόνια Καλά! Λοιπόν αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο. Ο κόσμος δίνει βάση στην ποσότητα και όχι την ποιότητα. ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΛΆ! ΡΕ! και ας είναι όσα θέλει! Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος είναι σχετικός. Τι να το κάνω αν τα χρόνια μου είναι 100 και είναι μέσα στη μιζέρια και την κακία; Το θέμα είναι να νιώθεις και να είσαι γεμάτος και ελεύθερος! ( Εδώ κολλάει και το... καλύτερα μιας ώρας ελεύθερης ζωής παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!... Οκ! Ξέφυγα!)
Εδώ που τα λέμε και το "Χρόνια πολλά!" δεν είναι κακό. Υποδηλώνει το "να έχεις υγεία!".
Όπως και να 'χει...
ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΛΆ ΣΕ ΌΛΟΥΣ! (... και αν είναι και πολλά δεν θα πούμε όχι! )

ΥΓ. και μην ξεχνάτε ότι για δύο πράγματα δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε. Γι' αυτά που διορθώνονται και γι' αυτά που δεν διορθώνονται. Καλή χρονιά!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Βρυξέλλες 1

Οι γνωριμίες του καλοκαιριού με οδήγησαν στο Βέλγιο. Αεροπλάνο από Θεσσαλονίκη με 50 ευρώ aller retoir. Τις περισσότερες μέρες έμεινα στις Βρυξέλλες. Ήταν magnifique! (οι περισσότεροι στο Βέλγιο μιλάνε γαλλικά και οι υπόλοιποι ολλανδικά).
Όπως ήδη θα έχετε υποψιαστεί τράβηξα φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες! Πάρα πολλές φωτογραφίες! Ήθελα να τραβήξω κι άλλες αλλά η κάρτα μνήμης φούλαρε.
Θα τις δείτε παρακάτω, αλλά να χαρείτε! μην με ρωτάτε τι είναι το ένα και τι είναι το άλλο! δεν τα θυμάμαι όλα.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Χαρίζομαι!

Γεια σας! Με λένε Καπουτσίνο και είμαι περίπου 3μηνών. Είμαι γλυκός, όμορφος, έξυπνος και παιχνιδιάρης. Πριν μερικές μέρες με βρήκε o Kalitexnis στο δρόμο. Με μάζεψε και με φρόντισε. Τον ευχαριστώ για αυτό αλλά απ' ότι λέει αδυνατεί να με κρατήσει παραπάνω. Λέει πως είναι φοιτητής και ότι δεν έχει χρόνο και άλλες τέτοιες δικαιολογίες. Προσωπικά δεν τον πιστεύω! Θα με ήθελε κάποιος για παρέα;;









Με εκτίμηση,
 Καπουτσίνο.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Καλοκαιρινές στιγμές στη Θάσο.

Αν και η ζέστη ακόμα καλά κρατεί το καλοκαίρι τελείωσε. Τα σχολεία άνοιξαν,τα beach bars κλείνουν και οι άδειες τελείωσαν. Διακοπές φέτος δεν έκανα (να μου πεις βέβαια από νησί είσαι!Τι άλλο θες? Διακοπές κάθε μέρα!)... και πώς να κάνω αφού ήμουν 8 και 9 ώρες κάθε μέρα(σχεδόν) στο beach bar? Κουράστηκα αλλά τελικά άξιζε! εκτός απ' τα λεφτά έκανα καλούς φίλους (και όχι μόνο) και αλκοόλ στο φούλ!!! (ναι, ξέρω! αυτό δεν ήταν και πολύ καλό. Υπόσχομαι αποτοξίνωση)

Πριν απ' όλα αυτά είχα πάει Θάσο 3 μέρες. Ένα καταπράσινο νησί με όμορφες παραλίες. Αν θες αχαλίνωτο clubing και ξεφάντομα μέχρι πρωίας... μην πας. Είναι για ήρεμες καταστάσεις, ιδανικό για

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Καλοκαιρινό τραγούδι

Εδώ είμαι, δεν πήγα πουθενά. Η δουλεία στο beach bar είναι κουραστική αλλά το να δουλεύεις καλοκαίρι στη θάλασσα είναι σαν διακοπές.
Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας!

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Γεροί Γέροι

 Έχουν περάσει πολλά. Πολλές  συγκινήσεις, κλάματα χαράς και λύπης. Όμορφες και άσχημες στιγμές. Όλα μέσα! Ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στο σώμα και την ψυχή τους. Σφίγγεται η ψυχή μου όταν τους βλέπω μόνους.

Αλλά δεν είναι όλοι έτσι...

   Έχουν τους φίλους τους. 


Δεν το βάζουν κάτω. Δεν παραιτούνται...


Επίσης πολλοί... βγαίνουν και απ' τα ρούχα τους!


γιατί να ντραπούν άλλωστε! Τα έχουν δει όλα...


 p.s. Οι φώτος τραβήχτηκαν στα Κανάρια εκτός απ' την τελευταία, στη Θάσο.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Playa de Nogales... Βουτιά στον Ατλαντικό!

Το νησί La Palma είναι ένα απ' τα 7 των Καναρίων νήσων και είναι ηφαιστειογενές. Κατά συνέπεια όλες του οι παραλίες έχουν μαύρη άμμο. Είχα την τύχη να βρεθώ εκεί πριν από λίγες μέρες!

Η παραλία Nogales είναι η πιο ωραία του νησιού...




Αλλά και η πιο άγρια.. 




Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Αγανακτισμένοι Ισπανίας

Την περασμένη βδομάδα βρέθηκαμε στην Ισπανία. Κυρίως στα Κανάρια νησιά (που ανήκουν στην Ισπανία) αλλά μείναμε και Μαδρίτη.
Το μεγάλο πρόβλημα εκεί είναι η ανεργία. Υγεία και παιδεία βρίσκονται σε πολύ καλύτερη μοίρα εκεί απ' ότι στην Ελλάδα. Ωστόσο το πρόβλημα της ανεργίας ήταν αρκετό για να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να κατακλείσει τις πλατείες. Εδώ στην Ελλάδα αρκούμασταν στο να κλαίμε τη μοίρα μας και να βρίζουμε τους πολιτικούς στις ειδήσεις των 8. Κούτσα κούτσα "ξυπνήσαμε" και 'μεις. Αν δεν γινόταν όμως αυτό το "μπαμ" στην Ισπανία δεν είμαι σίγουρος κατα πόσο θα ακολουθούσαμε. Όπως και να 'χει το μέλλον μας είναι αβέβαιο.

 Πλατεία del Sol - Μαδρίτη

















Κεντρική πλατεία της Santa Cruz (La Palma)




Τώρα όταν μας βγάζουν φωτογραφία δεν θα λέμε "cheeeeesee", θα λέμε "κριιίσηηηηη!!!!"


Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Λειβαδίτης, Ξάνθη


Ένα καταπράσινο δάσος βρίσκεται εκεί, 50χλμ βόρεια απ την Ξάνθη. 






Έχει και καταράχτη εκεί. Περίπου στα 40 μέτρα ύψος. Για να φτάσεις πρέπει να διανίσεις μονοπάτι

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Περπατώ, περπατώ εις το δάσος...

Ξεκινήσαμε πρωί. Πολύ πρωί. Ούτε οι κότες δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Ο Γιάννης -όσο εγώ προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πού είμαι και που πάμε- επέμενε ότι έχουμε ήδη αργήσει. Και οι άλλοι κούτσα-κούτσα σηκώθηκαν. Ζητούσα απεγνωσμένα αυτά τα 5 καταραμένα λεπτά ύπνου (τα οποία ποτέ δεν είναι ακριβώς 5 και η αλήθεια είναι ότι ένα 4ωράκι μες στο νερό το 'θελα ακόμα) ... δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω και νιώθω να "συγκλονίζεται το εγώ μου" από μια  πραγματικά βίαιη

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Imaret, το σπίτι του Μεχμέτ Αλή

Ένα αριστοκρατικό κτίσμα-παλάτι με ιστορία. Πλέον είναι ένα ιδιαίτερο ξενοδοχείο για ιδιαίτερους πελάτες. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τραβήξω τον εσωτερικό χώρο γιατί δεν επιτρέπεται η είσοδος.








Σου θυμίζει λίγο ανατολή!  Άραγε ξέρεις που βρίσκεται?

εεεπ μην ψάξεις στο google! μάντεψε ντε!

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Monastic

Ακολουθούν σκόρπιες εικόνες από μοναστήρια του Αγίου Όρους. Χωρίς πολλά λόγια...

                                    Άπ' το μοναστήρι Μεγίστης Λαύρας...



Σάββατο 9 Απριλίου 2011

'Αγιον 'Ορος, κάτι διαφορετικό...

 Θέλαμε να πάμε κάπου όπου να μη θυμίζει τίποτα από καθημερινότητα, να είναι όλα διαφορετικά, να ξεφύγουμε για λίγες μέρες ρε αδεφέ! Τη στιγμή που οι άλλοι φοιτητές πάνε στα Μπάνσκα, στις Μυκόνους και στις Κωσταντινούπολες, εμείς κάνουμε τη διαφορά (yeah!) και πάμε Άγιο Όρος! Κοντεύει να περάσει μήνας από τότε.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Τα παιδάκια πετάνε γαριδάκια στα πουλάκια

 
τα πέτυχα καθώς πηγαίναμε προς Θάσο με το πλοίο...


ήταν η ώρα που έπεφτε ο ήλιος...


υ.γ. Πέτυχα και το γαριδάκι στον αέρα.. στη 2η εικόνα ...ψάξε ψάξε... θα το βρεις!

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Οι άντρες με τα μαύρα

Μοναχοί του Αγίου Όρους. Άντρες κάθε ηλικίας. Γέροι, νέοι, μεσήλικες. Η ατάκα τους; "Ευλόγησον". Ο καθένας με το δικό του παρελθόν.  Πολλές φορές σκέφτηκα να τους ρωτήσω τι τους έφερε μέχρι εδώ - τι είχαν στο μυαλό τους όταν αποφάσιζαν  να ακολουθήσουν την ασκητική ζωή - δεν το 'κανα. Μεγαλύτερη περιέργεια ωστόσο είχα για τους νέους. Πώς αποφασίζει ένας άνθρωπος κάτω των 30-40 να ζει με αυτόν τον τρόπο; ποιο ήταν το κίνητρο; Ήθελα να τους πω " ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;;;"

   Συζητήσαμε, αναλύσαμε και φιλοσοφήσαμε  πολλά θέματα. Ήταν απόλυτοι στις απόψεις τους αλλά παρ' όλα αυτά είχαν διάθεση για κουβέντα.  Είχε τον δικό του τρόπο ο καθένας να λέει αυτό που θέλει, αλλά το σημείο αναφοράς όλων ήταν ένα, ο Θεός. Σε κάποια θέματα μέχρι και που θα συμφωνούσα μαζί τους. Σε κάποια άλλα ίσως χρειάστηκε να κρατηθώ για να μην τους βρίσω. Σεβάστηκα το χώρο. Αλλά τι να πεις σε έναν 70αρι γέροντα όταν πιστεύει ότι το τσουνάμι στην Ινδονησία το έστειλε ο Θεός λόγω των οργίων που κάνουν εκεί!! (έπνιξα τον θυμό και άφησα τον αντιδραστικό μου χαρακτήρα κατά μέρος). Σε κάποια φάση μου μπήκε η υπόνοια..." μήπως τελικά είμαι πολύ αμαρτωλός για να είμαι εδώ;".

Μπορεί να μην έβρισα τελικά, αλλά τις φωτογραφίες μου τις τράβηξα (lo siento!)... 


 








Την μεγαλύτερη κουβέντα την κάναμε με τον πατέρα Ανατόλιο...


 Να 'ναι καλά όπου βρίσκεται!
Καλή εβδομάδα!

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Θέλω να πετάξω

Αυτή την επιθυμία είχα από μικρός. Είναι ένα παιδικό μου όνειρο. Ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, ακόμα και τώρα το θέλω. Τυχαίνει να το βλέπω και στον ύπνο μου κάποιες φορές. Δεν θέλω απλά να πάρω ένα αεροπλάνο και να κάνω μια πτήση. Θέλω να έχω τη δυνατότητα να το κάνω όσο πιο συχνά γίνεται. Πάντα μου άρεσαν τα ύψη. Δεν τα φοβάμαι.  Πάντα επιθυμούσα να γίνω πιλότος. Δεν τολμούσα να το πω γιατί ήξερα ότι δεν θα με έπαιρναν στα σοβαρά, "το παιδάκι το μικρό τι άλλο θα 'λεγε".

 Τα ζηλεύω τα πουλιά...






 Ειδικά όταν υπάρχουν άνθρωποι που τους δείχνουν αγάπη...










Υ.Γ.
Τις φωτογραφίες τις τράβηξα με τη βοήθεια του φίλου Γιάννη το περασμένο Σ/Κ, όπου πηγαίναμε προς Αγιο Ορος με το πλοίο ( Ουρανούπολη - Δάφνη)