Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
Περπατώ, περπατώ εις το δάσος...
Ξεκινήσαμε πρωί. Πολύ πρωί. Ούτε οι κότες δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Ο Γιάννης -όσο εγώ προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πού είμαι και που πάμε- επέμενε ότι έχουμε ήδη αργήσει. Και οι άλλοι κούτσα-κούτσα σηκώθηκαν. Ζητούσα απεγνωσμένα αυτά τα 5 καταραμένα λεπτά ύπνου (τα οποία ποτέ δεν είναι ακριβώς 5 και η αλήθεια είναι ότι ένα 4ωράκι μες στο νερό το 'θελα ακόμα) ... δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω και νιώθω να "συγκλονίζεται το εγώ μου" από μια πραγματικά βίαιη
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)